Sofilik akımı, felsefenin en eski ve köklü düşünce okullarından biridir. Sofi kelimesi Arapça kökenli olup, bilgelik ve bilgi anlamında kullanılmaktadır. Felsefi açıdan ise, sofilik düşüncesi insanın ruhsal dünyasını keşfetmeye yönelik bir yaklaşımdır.
Aslında sofilik, bir dini inanç ya da tarikat değil, bir felsefe akımıdır. Bu akımın temel amacı, insanın dünya ve evrenle olan ilişkisini anlamak ve bu ilişkiyi zenginleştirmektir. Sofilik felsefesi, kalp, aşk, sevgi, hoşgörü ve merhamet gibi unsurlar üzerine yoğunlaşır.
İlahi sevgiye ulaşmak ve evrenin gizemleri hakkında daha derin bir anlayışa sahip olmak için gerekenler, sofi mistiklerinin çalışmaları ve tecrübeleri tarafından öğretilir. Böylece, sofilik akımı, Allah ile doğrudan bir ilişki kurmak isteyenler için bir yol gösterici olarak kabul edilebilir.
Sofilik, dünyanın birçok yerinde takip edilen bir felsefik akım olarak görülmektedir. Bu akımın en tanınmış temsilcileri arasında Mevlana Celaleddin Rumi, Hacı Bektaş-ı Veli, Yunus Emre, Hz. İsa, Hz. Musa vb. sayılabilir. Bugün, sofilik fikirleri edebiyat, müzik, sanat ve diğer birçok alanda ilham kaynağı olarak kullanılmaktadır.
Sofistler, Yunan felsefesi tarihinde önemli bir yere sahiptir. Sofistik felsefe, ontoloji ve epistemolojiye net bir şekilde odaklanır.
Her ne kadar sofistik felsefe, modern felsefede genellikle olumsuz bir şekilde tasvir edilse de, sofiklerin felsefesi çağdaş felsefenin çeşitli alanlarında etkili olmuştur.
Bu felsefe akımının temel özelliği, tartışma, argüman, öğretim ve retorik yoluyla bilginin inşasında ve toplumsal hayatta kullanılmasında ustalık göstermeleridir.
Sofistik felsefe, gerçeği araştırmanın yanı sıra insanların sosyal ve politik hayatının bir parçasıdır.
