Nazım kelimesi, Türk edebiyatında kullanılan bir terimdir. Kelime anlamı olarak “dizme, sıralama” gibi anlamlara gelir. Edebiyatta ise, bir şiirin bölümlerinin aynı uzunlukta olması ve kafiyelerinin aynı düzende olması olarak tanımlanır.
Nazım terimi, Türk dilinde XIII. yüzyılda kullanılmaya başlamıştır. Bu terim, Türk edebiyatındaki şiir türlerinin tanımlanmasında oldukça önemlidir. Türk edebiyatındaki nazım türleri arasında mesneviler, rubailer, terci-i bentler, gazeller ve koşmalar yer alır.
- Mesneviler: Hikâye anlatımı şeklinde yazılan şiirlerdir.
- Rubailer: Dörtlük halinde yazılan, genellikle aşk, ölüm ve yaşam konularına değinen şiirlerdir.
- Terci-i Bentler: Bir beytin başka bir beytin tamamlayıcısı olarak kullanıldığı şiir türüdür.
- Gazeller: Genellikle aşk, sevgili özlemi ve doğa konularını içeren şiirlerdir.
- Koşmalar: Mani şeklinde yazılan, hece ölçüsüyle yazılmış şiirlerdir. Genellikle halk şiiri olarak kabul edilir.
Nazım kavramı, Türk edebiyatına çok önemli katkılarda bulunmuştur. Edebiyatta kullanılan terimler arasında yer alan nazım, eserleri farklı dönemlere ayırmak ve anlamak için oldukça önemlidir. Türk edebiyatının en önemli nazım ustaları arasında Yunus Emre, Ahmed Yesevi, Mevlana Celaleddin Rumi, Şeyh Gâlib ve Fuzuli gibi isimler yer almaktadır.
Nazım kelimesi Arapça kökenli bir kelimedir ve düzenli bir biçimde yazılmış şiirler anlamına gelir. Türk edebiyatında özellikle 20. yüzyılda kullanılmış bir terimdir.
Nazım Hikmet gibi ünlü yazarlar, eserlerinde nazım terimini sıklıkla kullanmışlardır. Nazım teknikleri, şiirin yapısında düzenlilik sağlayarak şiirin okunabilirliğini arttırır.
