Derebeylik, Orta Çağ dönemindeki feodal devlet yönetim biçimlerinden biridir. Feodalite, kilise, derebeyler ve köylüler arasında bir organize oluşumdur. Derebeylik, bu sistemin bir parçası olarak derebeylerinin topraklarının dışında birçok siyasi hakka sahip olmaları ile karakterize edilir. Bu haklarının arasında yönetim, adalet, vergi toplama ve kendi ordularını kurabilme gibi güçlü yetkiler de bulunmaktadır.
Derebeyliklerin karakteristik özelliklerinden biri, toprak, ekonomi, siyaset, hukuk ve sosyal yaşamın sıkı bir şekilde birbirine bağlı olmasıdır. Derebeylerin özerk yönetimi, yerel halkların yaşam biçimlerinde değişikliklere neden olabilir. Kaynakların paylaşımı ve adalet gibi konularda ise derebeylerinin inisiyatifinde kararlar alınır.
Derebeylikler, modernizmin yükselişi ile yerlerini merkezi otoritenin yönetim biçimlerine bıraktı. Bu süreç, sınıf farklılıklarının azalmasına yol açarak tabakalaşmış toplumların yerini sınıfsız toplumların almasına sebep oldu. Derebeyliğin sonlanması, halkın siyasi, ekonomi ve sosyal yaşamlarında olumlu etkiler yarattı. Bu dönüşümle birlikte insanların hakları gelişti ve merkezi devlet otoritesi sayesinde eşitlik ilkesi hakim oldu.
