Düalizm, varlığın iki temel kavramına dayanan bir felsefi görüştür. Bu görüşe göre, evrende var olan her şey iki ayrı unsura ayrılır. Bunlar, zıt ve birbirini tamamlayan unsurlardır. Örneğin, iyilik-kötülük, doğa-özgürlük, ruh-beden, madde-ruh düalizmin temelinde yer alan kavramlardır.
Bir diğer ifadeyle, düalizm felsefesi, bütün ve parça, tanrı ve insan, iyi ve kötü gibi kavramları ikili olarak ele almaktadır. Düalizme göre, kozmos evreni iki unsura sahiptir; manevi-maddi unsurlarla, güçlü-güçsüz unsurlar gibi örnekler verilebilir.
Düalizm felsefesi tarih boyunca birçok alanda etkili olmuştur. Eski Yunan, Orta Çağ ve modern dönemlerinde farklı şekillerde izleri görülebilir. Bunun yanı sıra, farklı dinlerde yer alan kavramlar da düalizm felsefesiyle bağlantılıdır. Örneğin, Zerdüştçülükte iyilik ve kötülük tanrıları arasındaki mücadele konusu düalizm felsefesine benzer.
Düalizm, felsefi bir kavram olup iki temel zıt oluşumu ifade eder. Bu zıtlıkların en temel örnekleri varlık-yokluk, iyilik-kötülük, ışık-karanlık, hayat-ölüm gibi olgulardır. Bu kavramın kökeni, antik çağa kadar dayanmaktadır. İlk olarak İran ve Hindistan panteonlarından kaynaklanan düalizm, çeşitli kültürlerde etkisini sürdürmüştür.
Düalizm, birçok felsefi akıma ve dinlere de esin kaynağı olmuştur. Mesela Maniheizm, İslam öncesi İran döneminde ortaya çıkan dinlerden biridir ve bu dine göre dünya iyi ve kötü olmak üzere iki temel güç arasında paylaşılmıştır. Bu kavram Hristiyanlık ve İslam felsefelerinde de dönüştürülerek yer almıştır.
Kültürler | Düalizm |
---|---|
İran Panteonları | Ahura Mazda ve Ahriman |
Hindistan Felsefesi | Brahman ve Maya |